Wojna partyzancka – jedna z najstarszych form walki
zbrojnej, polegająca na działaniach nieregularnych prowadzonych przez
partyzantów przy poparciu ludności i skierowana przeciwko okupantowi (zaborcy),
lub w czasie walki przeciw rodzimym niepopularnym rządom. Działania partyzantki
to szybkie ataki nękające, przeprowadzane z ukrycia, z przygotowaniem zasadzek,
czasami w kooperacji z armią regularną (własną bądź sprzymierzoną) i
podporządkowane ogólnym celom strategicznym. Powodzenie wojny partyzanckiej zależy
od poparcia przez szerokie kręgi społeczeństwa. W określonych warunkach
partyzantka może przybierać formę wojny partyzanckiej (np. Hiszpania w latach
1807–1814, zaplecze frontu wschodniego w czasie II wojny światowej, wojny
indochińskie).
Komentarze
Prześlij komentarz