Potrzeba matką wynalazków. I tak też było w tym przypadku. Przypadku broni która miała sobie poradzić z niemieckimi umocnieniami i barykadami umieszczonymi na plażach. Zadaniem których było utrudnienie życia żołnierzom a w wielu przypadkach uniemożliwienie przebicia się dalej poza teren plaży.W roku 1943 w Angli powstaje zespół który ma na celu rozwiązanie tego problemu.
Rodzi się wtedy pomysł i powstaje PANJANDRUM..
Broń o prostej budowie . Dwie obręczę z rakietami umieszczonymi na obrzeżach których zadaniem było napędzanie tej machiny zagłady. Rakiety wypełnione były kordytem - rodzajem prochu bezdymnego stosowanym głównie jako materiał miotający o wadze 4.5 kg. Rzekomo była też wersja z trzema obręczami gdzie ilość rakiet dochodziła do 70 sztuk.Natomiast wnętrze owej broni wypełniał ładunek wybuchowy o masie 1800 kg.
Pomysł wydał się dosyć obiecujący więc nadszedł czas na testy.Według różnych informacji urządzenie to było testowane oficjalnie na cywilnych plażach w towarzystwie wielu gapiów.
Plany zostały zweryfikowane przez życie i jak widać na powyższym filmie głownym problemem Panjandrum był brak możliwości utrzymania stałego kursu. Przez co owa broń nie zawsze trafiała do celu a istniała realna groźba iż po odpaleniu na barce i w drodze na plaże może zawrócić i zniszczyć własny statek, barkę i inne znajdujące obok .
Problem braku precyzyjności leżał głównie w rakietach które urywały sie ,wybuchały zaraz po odpaleniu, natomiast sztywna konstrukcja napotykając na drodze nierówności zmieniała co chwilę kierunek.Prędkości jakie potrafiło osiągnąć to proste w budowie urządzenie były naprawdę imponujące , mówi się nawet o 150 km/h.
Pracę na Panjandrum porzucono ponieważ było mało użyteczne i zbyt niebezpieczne dla własnych wojsk z racji swej nieprzywidywalności.
Rodzi się wtedy pomysł i powstaje PANJANDRUM..
Broń o prostej budowie . Dwie obręczę z rakietami umieszczonymi na obrzeżach których zadaniem było napędzanie tej machiny zagłady. Rakiety wypełnione były kordytem - rodzajem prochu bezdymnego stosowanym głównie jako materiał miotający o wadze 4.5 kg. Rzekomo była też wersja z trzema obręczami gdzie ilość rakiet dochodziła do 70 sztuk.Natomiast wnętrze owej broni wypełniał ładunek wybuchowy o masie 1800 kg.
Pomysł wydał się dosyć obiecujący więc nadszedł czas na testy.Według różnych informacji urządzenie to było testowane oficjalnie na cywilnych plażach w towarzystwie wielu gapiów.
Plany zostały zweryfikowane przez życie i jak widać na powyższym filmie głownym problemem Panjandrum był brak możliwości utrzymania stałego kursu. Przez co owa broń nie zawsze trafiała do celu a istniała realna groźba iż po odpaleniu na barce i w drodze na plaże może zawrócić i zniszczyć własny statek, barkę i inne znajdujące obok .
Problem braku precyzyjności leżał głównie w rakietach które urywały sie ,wybuchały zaraz po odpaleniu, natomiast sztywna konstrukcja napotykając na drodze nierówności zmieniała co chwilę kierunek.Prędkości jakie potrafiło osiągnąć to proste w budowie urządzenie były naprawdę imponujące , mówi się nawet o 150 km/h.
Pracę na Panjandrum porzucono ponieważ było mało użyteczne i zbyt niebezpieczne dla własnych wojsk z racji swej nieprzywidywalności.
Komentarze
Prześlij komentarz